W sprawie oceny dopuszczalności powoływania się przez organizatora turystyki na przepisy szczególne ograniczające zakres albo warunki na jakich odszkodowanie lub zadośćuczynienie jest wypłacane przez dostawcę usług turystycznych (czyli o potrzebie zmiany art. 50 ust. 5 ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych)

Celem artykułu jest dokonanie oceny zgodności art. 50 ust. 5 ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych z dyrektywą 2015/2302 w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych. Zgodnie z tym przepisem: „Jeżeli przepisy szczególne ograniczają zakres albo warunki, na jakich odszkodowanie lub zadośćuczynienie jest wypłacane przez dostawcę usług turystycznych, które są częścią imprezy turystycznej, takie same ograniczenia stosuje się do organizatora turystyki”. W ocenie autora niniejszego artykułu obecna regulacja tytułowego problemu w art. 50 ust. 5 wspomnianej ustawy odbiega od standardu wymaganego przez dyrektywę 2015/2302 i wymaga pilnej zmiany legislacyjnej w postaci zmiany tego przepisu, uwzględniającej możliwości wynikające z dyrektywy. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie tej problematyki w szerszym tle, z odwołaniem się do przepisów dyrektywy 90/314 i ustawy o usługach turystycznych

O ewolucji warunków świadczenia usług turystycznych z perspektywy interesu konsumenta

Celem artykułu jest wskazanie na ewolucję warunków świadczenia usług turystycznych z punktu widzenia interesu konsumenta tych usług. Autor wyróżnia dwie tendencje. Po pierwsze, ogólną tendencję liberalizacyjną. Po drugie, w zakresie niektórych regulacji odwrotny proces, związany zwłaszcza z zabezpieczeniem finansowym na wypadek niewypłacalności organizatorów turystyki i pośredników turystycznych oraz regulacją działalności przedsiębiorców ułatwiających nabywanie powiązanych usług turystycznych. Przedmiotem analizy są przede wszystkim regulacje ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (od 1 lipca 2018 r. ustawy o usługach hotelarskich oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych) oraz ustawy z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych, której przepisy częściowo zastąpiły przepisy ustawy o usługach turystycznych. Wbrew spotykanym często w literaturze postulatom wskazującym na potrzebę zaostrzenia regulacji w zakresie przedmiotowych wymagań, w artykule wskazuje się, iż ważny interes publiczny za tym najczęściej nie przemawia. W najbliższym czasie ustawodawca powinien dokonać jednak przeglądu obecnych regulacji, co czyni zasadnym przedstawienie niniejszego artykułu

Evaluation of the customer's contractual obligation to inquire about flight schedule updates covered by a travel contract : commentary to the Supreme Court judgment from 25 August 2016, V CNP 61/15 (critical)

The article analyzes a ruling of the Polish Supreme Court concerning responsibility for notification about flight schedule changes. The Polish Supreme Court first held that the court should examine ex officio whether individual provisions of the travel contract are abusive and hence not binding on the customer. Second, the Polish Tourist Services Act and Article 6(1) of the Directive on Unfair Terms in Consumer Contracts requires a court to assess the abusiveness of a contractual provision, which obligates the customer to ascertain a flight's departure time and exempts a tour operator from an obligation to inform the customer about a change in departure time of which the tour operator was aware. This commentary indicates that there are serious doubts about how the contract underlying the dispute should be classified. Arguments this is not a Package Travel Contract are reviewed, which raises doubts whether application of the XXX Act was appropriate. Even assuming that the contract in question meets the definition of a Package Travel Contract, under Polish Supreme Court case law, the disputed clauses should be declared void, which excludes their classification as abusive

Zastosowanie ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych do oceny skutków odstąpienia przez klienta od umowy o imprezę turystyczną zawartej przed datą wejścia jej w życie Glosa do wyroku Sądu Rejonowego w Jędrzejowie z 3 października 2019 r. (I C 820/18)

Przedmiotem glosy jest wyrok Sądu Rejonowego w Jędrzejowie z 3 października 2019 r. (I C 820/18). W sprawie tej sąd przyjął, że ustawa z dnia 24 listopada 2017 r. o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych znajduje zastosowanie do oceny skutków odstąpienia przez klienta od umowy o imprezę turystyczną, która została zawarta 27 września 2017 r., a więc w czasie obowiązywania przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych, a przed wejściem w życie ustawy o imprezach turystycznych i powiązanych usługach turystycznych. W glosie krytycznie odniesiono się do tego stanowiska, wskazując, że brak jest jakichkolwiek podstaw do zastosowania w tej sprawie wskazanej ustawy. W szczególności finansowe skutki prawne odstąpienia przez klienta od umowy nie mogą być rozpatrywane w kontekście art. 47 ust. 2 tej ustawy

Urban Tourism and the Act on Tourist Services

In this article the author presents selected legal aspects of urban tourism in the light of the Act on Tourist Services. He discusses in this context, among other issues, the organization of package travel, legal aspects of city guides and the types of buildings in which hotel services may be provided